"Yeryüzüne nerden geldikleri belli olmayan, içtikleri kan yüzünden davul gibi şişmiş, kara renkli, gözsüz canavarlar. Açık ağızlarından iğrenç, boğucu kokular saçıyorlardı sanki. Zavallı insanlar kaçışıyor, düşüyor, kalkıyor, gözyaşları kanlarına karışarak ağlayıp, yalvarıyorlardı. Ama kör canavar dinler mi? Genç, yaşlı, kadın, erkek, tümünü önüne katmış eziyor, yakıp yıkıyordu. Bu ocak söndürücü, yok edici canavarı ortaya süren hayatın efendisi´ydi. Efendinin adı da Korkuydu. Kara-kızıl bulutlara benzer rengi, çağlayan bir ırmağın gücü vardı onda."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder