Erich Maria Remarque

"Ah ana, ah anacığım! Senin gözünde hâlâ çocuğum. Başımı kucağına bırakıp da neden ağlamıyorum sanki? Neden hep kuvvetli ve kendime hâkim olmam gerekiyor? Bir defacık olsun ben de ağlamak ve avutulmak istiyorum. Gerçekten de bir çocuktan pek farklı değilim. Kısa çocukluk pantolonum hâlâ dolapta asılı. O kadar az zaman oldu ki!.. Sanki neden geçip gitti?..

Ah ana, anacığım! Ne diye seni kollarımın arasına alıp da beraberce ölmüyorum? Bizler ne de zavallı yaratıklarız."

(Garp Cephesinde Yeni Bir Şey Yok'dan)