"Arkadaş, seni öldürmek istememiştim. Bu çukura bir daha atlarsan böyle bir şey yapmam, tabii, sen de doğru durursan elbette! Ama sen bundan önce benim için bir fikir, bir terkiptin sadece. Beynimin içinde yaşayan ve beni bu karara yönelten bir fikirdin! Ben bu fikri hançerledim. Şimdi ise, senin de tıpkı benim gibi bir insan olduğunu görüyorum. El bombalarını, süngünü ve silahlarını düşünmüştüm. Şimdi ise karını, yüzünü ve ortak yanımızı görüyorum. Bağışla beni arkadaş! Bizler hep geç farkederiz. Sizlerin de tıpkı bizler gibi zavallı yaratıklar olduğunuz, sizin analarınızın da tıpkı bizim analarımız gibi korku içinde titreştikleri, hepimizin ölüm karşısında aynı korkuyu duyduğumuz, aynı biçimde öldüğümüz ve aynı acıyı çektiğimiz, bizlere her zaman ve yine ve yine niçin söylenmez?.. Bağışla beni arkadaş! Sen benim düşmanım olabilir misin hiç? Şu silahlarla üniformaları fırlatıp attık mı, sen benim için bir kardeşten farksız olabilirdin. Arkadaşım, al benim yirmi yıllık ömrümü de kalk haydi! İstersen daha fazlasını da al! Bu ömrü bundan böyle ne yapacağım ben de bilmiyorum!"
(Garp Cephesinde Yeni Bir Şey Yok'dan)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder